HAARLEMS DAGBLAD, 18 oktober 2011:
Deze week een nieuwe column van cultuurwethouder Pieter Heiliegers Wat heeft Ingmar Bergman nou met de gemeenteraad te maken? Wel iets. Twee weken terug was ik met 30 andere bezoekers bij de toneeluitvoering 'scènes uit een huwelijk' van Ingmar Bergman, gespeeld door acteurs uit Haarlem en omgeving verenigd onder de naam DepotZ. Bijzonder was dat Cora-Yfke Sikkema, gemeenteraadslid, daarin een rol vertolkte en uitspraken deed zoals je die normaal nooit van haar hoort... maar daarom ben je ook acteur. Bijzonder ook was dat het gespeeld werd in een gewoon woonhuis, op een ooit zo legendarische plek: Park Ripperda.
Nieuwsbrief van AcA juni 2012
Gezien: toneelgroep Depot Z met FESTEN in Huis te Zaanen in Haarlem (generale repetitie op 30 mei 2012).
Vrolijk keuvelde en drinkende gasten vermeien zich in de gemoedelijke groene tuin van een rustiek landhuis. Het is feest, of op z’n Deens gezegd: Festen! Toneelgroep Depot Z vond in Huis te Zaanen, gelegen in Haarlem, de ideale locatie voor haar uitvoering van Festen. Dit verhaal is bij een breed publiek bekend geworden door de gelijknamige film uit 1998 van Thomas Vinterberg. De pater familias heeft voor zijn vijfenzestigste verjaardag al zijn familieleden, vrienden en kennissen uitgenodigd. De feestvreugde verdampt als de oudste zoon ten overstaan van alle genodigden een toespraak ten beste geeft. Op kalme toon beschuldigt hij het feestvarken ervan, hem, en zijn recent door zelfmoord overleden zus, in hun kindertijd seksueel misbruikt te hebben. Dat ontketent een kettingreactie van ongeloof, bagatellisering, miskenning, ontkenning, herkenning en natuurlijk ook woede en verdriet. Eenieder reageert op zijn of haar eigen manier.
Depot Z liet het toneelpubliek als feestgangers aanzitten aan een stuk of zeven ronde tafels in een restaurant-opstelling. Ook de spelers hadden, verdeeld over diezelfde tafels, een zitplaats. Het publiek maakte zodoende deel uit van het stuk. Af en toe ben je genoodzaakt om achterom te kijken. Je moet dan kiezen: kijk ik naar de een of naar de ander. Dat houdt je wel betrokken. Als Bourgondiër voelde het voor mij erg ongemakkelijk dat het “personeel” mij geen hapje of drankje serveerde, maar dat geeft eens te meer aan dat ik mij gast en onderdeel van de activiteiten voelde. Bij heftige scènes tussen de tafels, bleef het publiek niet altijd onaangeroerd. De locatie werd door Depot Z ten volle benut. De polonaise begon slingerend tussen de tafels door, om voortgezet te worden in de tuin. Soms zichtbaar door de ramen aan achterkant, om even later weer op te duiken aan de voorkant. Grappig gedaan. Maar ook de minder grappige, dramatische momenten werden goed neergezet. Complimenten voor de regie en de spelers. Met name de vader en de oudste zoon waren overtuigend. Af en toe viel er wel een “witje” tussen de scènes in. Misschien was dat om een tijdssprong aan te geven. Op die momenten was de vaart er even uit en kreeg ik de neiging om gauw een serveerster te roepen om alsnog iets te bestellen. Op andere momenten was er sprake van een overlap. Dat leverde mooie hectische en toch natuurlijke effecten op. Dan moet ik als toeschouwer ook wat doen om te volgen wat er allemaal gaande is. Dat bevalt mij wel.
Depot Z heeft een mooie voorstelling neergezet op een toplocatie. Er paste niet erg veel publiek in de “eetzaal”. Jammer dat er slechts vier voorstellingen waren. Ze hadden vast meer publiek kunnen krijgen. En meer publiek verdienen ze ook.
Namens toneelgroep VanStraaten,
Jan van Lijssel
Parool 9 juni 2012:
Artikel Haarlems Dagblad 2-1-2014
Artikel De Haarlemmer juli-2014